مدل ارزیابی قطب های علوم پزشکی کشور

قطب های علمی طی دهه های گذشته همواره در پی دستیابی به آخرین یافته ها واعتلای موقعیت علمی، گسترش مرزهای دانش، تربیت نیروی پژوهشگر، ایجاد محیطی پویا و مولد و ارتقاء ارتباطات علمی وموثر بین المللی بوده اند. در ایران نیز از سال 1379 قطب های علمی بعنوان نهادهای عالی مولد علم به ساختار علمی پژوهشی کشور پیوستند. بدون تردید ارزشیابی عملکرد نهادهای جدید التاسیس از تکالیف مدیریت ارشد علمی کشور بوده و نتایج آن به درک بهتر و شناخت هر چه بیشتر فعالیت این نهادها می انجامد. ارزیابی قطب ها موجب میشود تا ذینفعان به میزان ارتقاء واستقرار کیفیت در فعالیت های علمی قطب آگاه شوند و از بازخوردهای آن برای برنامه ریزی پویا و توسعه فعالیت های علمی بهره ببرند. در راستای انجام چنین تکلیفی، معاونت آموزشی وزارت بهداشت در سال 1388 طراحی ارزشیابی قطبهای علمی کشور را در دستور کار خود قرار داد. این مقاله با هدف ارائه چگونگی طراحی و بکارگیری ابزار و نیز محتوی ارزشیابی قطب های علمی کشور بر اساس شاخص های «درونداد»، «فرآیند» و «برونداد آموزشی، پژوهشی، فناوری و خدمات» تدوین شده است. این ارزشیابی ازاین نظر که به تمام جنبه های مدیریت از قبیل تامین و تربیت نیروی انسانی، تامین منابع مالی ، فراهم آوری تجهیزات ، فرایند های توانمند سازی و تولید علم و بالاخره برونداد ها در عرصه آموزش ، تحقیق ، صنعت و خدمت توجه داشته است، نوعی ارزشیابی جامع تلقی میشود. این روش به قطب های علمی اجازه بدهد تا توان خود را نسبت به حداکثر توان در حیطه هایی که برای آن حداکثر امتیاز منظور شده است ارزشیابی نمایند و در جهت تکمیل امتیاز حیطه مربوطه در صورت نداشتن امتیاز کافی اقدام نمایند.